DaLat en Mui Ne

Een paar dagen later.. Dit wordt een lange post! 

Op donderdag en vrijdagavond spreek ik af met Bob en Matthijs. Matthijs ken ik uit Den Bosch. Samen maken ze een rondreis door Zuid-Oost Azië. Op donderdag gaan we uiteten op de welbekende rooftopbar en op vrijdag gaan we naar een Koningsdagfeestje! Het is echter saai: geen NL muziek, geen bitterballen (grote teleurstelling) en geen sfeer. We besluiten naar een andere club te gaan in de stad. Hier vermaken we ons prima met nog een paar Nederlanders! 

Op zaterdag staan Lena en ik om 07:30 bij de tourist office. Om 08:00 gaat onze bus naar DaLat! Het is echter een grote chaos bij de office. Er rinkelen constant 10 telefoons en de papieren vliegen door de lucht. Chagerijnig wachten we en wachten we. Om 09:00 worden we dan eindelijk naar de bus gedirigeerd. Ik stap de bus in. Het gaat de buschauffeur niet snel genoeg. Hij pakt me bij mijn arm. Die hand sla ik mooi weg. Hebben we nou opeens haast? Pff. 
Het is een slaapbus. In plaats van stoelen is de bus ingericht met een soort achteroverleunende leren matrasjes. Ligt heerlijk comfortabel! Kan ik mooi het slaaptekort van vannacht inhalen..

Halverwege de tocht word ik wakker. Ik lig bij het raam dus kan lekker naar buiten kijken. De omgeving is hier mooi! We rijden door de bergen en overal is groen te zien. Rond 17:00 zijn we eindelijk in DaLat. Waaauw wat een heerlijke temperatuur hier! 20 graden! Dat is wel wat anders dan die verstikkende hitte in Ho Chi Minh. We lopen naar het hostel. In verband met prijzen hebben we gekozen voor een gedeelde kamer. Het inchecken gaat vlot. De kamer ziet er prima uit. Er ligt nu een andere jongen bij ons. Hij stelt zich voor als Will. Hij komt uit Groot-Brittannië. Primaaaa, naar dat accent kan ik dagen luisteren! Met zn 3en gaan we naar een touristenbureau om een Canyoningtocht voor morgen te boeken.Will gaat mee voor de gezelligheid, want hij heeft zelf al een andere tocht geboekt. Het is snel geregeld en dan is het tijd voor het avondeten! 

Het is een gezellige avond! We vermaken ons opperbest met zn 3en! Dan krijg ik een appje van papa. Oma Gundlach in het ziekenhuis, maar niet teveel zorgen maken. Dit zijn berichten waar je niet blij van wordt. Ik houd de telefoon dicht bij me voor het geval dat er meer berichten volgen. We gaan hierna vroeg naar bed want morgen gaan we om 09:00 beginnen met de canyoningtocht!

Na een heerlijk ontbijtje stappen we in de auto. We pikken nog een jongen op. Opnieuw een Brit. Hij stelt zich voor als Tom. We kletsen er direct gezellig op los. Na 10 minuutjes zijn we bij de bestemming. Daar staat de rest van de groep te wachten. We krijgen wetsuits aan, zwemvest, een klimuitrusting, helm en handschoenen. De guide vraagt of ik grote of kleine handen heb voor de handschoenen. Ik antwoord 'klein'. Hij kijkt even en zegt 'nee, groot.' Voor Vietnamese begrippen heb ik dus grote handen. Weten we dat ook weer!

De groep bestaat uit ongeveer 15 mensen van onze leeftijd, voornamelijk jongens. De meeste zijn backpackers. Het is een gezellige groep! We krijgen eerst instructie hoe het abseilen gaat en oefenen op een muurtje van ongeveer 3 meter hoog. Hierna gaat de tour beginnen! We lopen naar de eerste waterval. Hiernaast loopt een steile rots. De eerste afdaling! Toevallig mag ik tegelijk met Lena. Ik vind het nu al supergaaf en dit nog maar de eerste! Binnen een half minuutje ben ik beneden. Ik plons in het koude water. Door het zwemvest blijf ik lekker drijven. Het blijkt dat het niet bij iedereen even goed is gegaan. De guides hebben niet gezegd dat het water op sommige plekken wat ondiep kan zijn, en een jongen is met zijn stuitje op een van de stenen gevallen. Niet ernstig maar toch heel pijnlijk. Gelukkig niets ernstigs. Ook Tom heeft last van zijn enkels door de sprong. 
Tijd voor de tweede afdaling. Deze is vergelijkbaar met de eerste. Geen gewonden deze keer. Hierna genieten we van een lekkere lunch. 

De derde 'afdaling' komt verschrikkelijk onverwachts. Na de lunch legt de tour iets uit dat je bij het volgende watervalletje je lichaam moet ontspannen en je armen gekruist over je bovenlichaam moet houden. We gaan het water in en drijven met de stroom mee. Ik ben een van de eerste vijf. Na een paar minuutjes zijn we bij een klein watervalletje met toch wel een harde stroom. 'Relax relax', roept de guide. Hallo? Hoe dan? Ik heb geen tijd om na te denken want hij geeft me een zet en daar ga ik. Ik glijd het watervalletje af en kom in het water terecht. Voor mijn gevoel kom ik minuten later boven, maar het zijn denk ik toch maar 10 seconden. Toch. Dit hadden ze wel wat beter mogen uitleggen! De anderen komen al even overrompeld boven als ik. Ik zwem naar de kant. Dan komt er een Vietnamees meisje de waterval af. Het ziet er niet goed uit als ze bovenkomt. Ik twijfel geen moment en zwem naar haar toe samen met een andere jongen. Gelukkig is er niks ernstigs, ze heeft alleen kramp omdat ze haar lichaam niet ontspande. Neem jij het haar kwalijk? We stretchen haar verkrampte voet, en dan gaat het wel weer. Ik kom aan bij het groepje wat er al van af is geweest. Een Britse jongen roept dat ik echt nog een keer moet gaan, maar dan achteruit! Pardon? Ik wil liever veilig thuiskomen. Nee nee, ik moet hem echt geloven. Achteruit is zoveel beter! Nou vooruit, ik ben geen mietje. Ik ga achteruit de waterval af. Het is inderdaad beter! Je blijft veel minder lang onderwater!

Nu is het tijd voor de Cliff Jump. Oh god! Vanaf 11 meter naar beneden springen. Als ik naar beneden kijk, krijg ik de kriebels. Dit durf ik toch niet joh! We doen allemaal onze helm af. Als je met helm op in het water springt, klapt je hoofd heel hard op het water. Laten we dat maar niet doen. De jongens gaan me allemaal voor: ze nemen een aanloopje en springen de diepte in. Man man man wat vind ik dit eng, maar dit moet ik doen van mezelf. Tom zegt 'je kan het'. Ik haal diep adem, neem een aanloop en spring. Ik kan een harde gil niet onderdrukken. Na nog geen 4 seconden land ik in het water. Zoooo dit was gaaf! Er verschijnen wat ongeruste hoofden langs de rots. Dat gillen is blijkbaar niet gebruikelijk, oeps. Snel klim ik weer naar boven. Lekker handig, nu moet ik nog een keer. De tweede keer is minder eng. Zo blij dat ik dit gedaan heb! We vervolgen onze weg en nu is het tijd voor het spektakelstuk. Abseilen in een waterval. Ik ben de nummer drie die dit mag gaan doen. Je loopt een klein stukje op de rots, dan takel je jezelf snel omlaag en laat je vallen in de waterval. Pardon??, denk ik voor de 20e keer die dag. Laten vallen? Jep.. 
Daar gaan we dan.. Ik loop een stukje op de veilige rots, bungel even boven de waterval en takel dan snel omlaag. Ik val in de waterval. Voor 10 seconden heb ik geen idee wat boven, onder, links of rechts is. Ik weet alleen dat de wereld alleen uit water bestaat. Proestend rol ik de waterval uit. Dat was het dan! Ik ga op een rots zitten kijken naar de rest. Iedereen komt er even onthutst en proestend uit. Dan zit het erop! We spreken af dat we Tom later die dag nog zien. Dan is het tijd voor een douche.. 

We gaan dineren bij een tentje dat ik aangeraden heb gekregen van twee vrienden uit Den Bosch. Zij hebben vorig jaar stage gelopen in DaLat! Na het eten ga ik snel naar huis. Er is wat nieuws over oma en hier wil ik graag over bellen met het thuisfront. Vroeg gaan we slapen. 

Op maandag gaan we met de bus naar Mui Ne: een plaatsje aan de kust. De bustocht duurt vier uur. Pfoe hier is het weer flink warmer dan in DaLat. We zweten er weer gezellig op los. Na ingecheckt hebben in het hostel, gaan we naar de tour. We worden opgehaald in een Jeep. We starten bij een soort ondiep riviertje dat stroomt tussen de rode rotsen en groene bomen. Het is een prachtig contrast met de helderblauwe lucht. Er verschijnt een man met een slang om zijn nek. 'Photo photo?'  Hij komt mega dichtbij en ik moet hier helemaal niks van hebben. Zelf vind hij het erg grappig. Gelukkig gaat hij snel iemand anders lastigvallen. We moesten 40 minuutjes later terug zijn bij de Jeep. De guide zelf is niet mee. Ik vind het een beetje gek. Had het leuk gevonden als hij zelf nog iets verteld had. 

De volgende bestemming is de vishaven. Wat ziet dit er gezellig uit! De felgekleurde bootjes dobberen verspreid over het water. Opnieuw krijgen we alleen de opdracht om 15 minuten later terug te zijn. Beetje gek dit. Hierna gaan we naar de witte zandduinen. Om naar boven te gaan met de quad moeten we nog eens 200.000VND betalen. Dit is ongeveer 8 euro. Het ritje met de quad is wel ontzettend gaaf. We scheuren hard door het zand. Boven staan massa's touristen. Het uitzicht is aardig, maar niet adembenemend. We besluiten iets verder te lopen, weg van de mensenmassa. Hier is het mooi rustig, het zand nog glad en het uitzicht mooi! 
De laatste locatie zijn de rode zandduinen waar we naar de zonsondergang kunnen kijken. Helaas zijn er teveel wolken voor echt een mooie zonsondergang. Jammer dit. De plekken zelf waren echter wel mooi! 

Na de tour gaan we naar het touristenbureau. We willen proberen onze bustickets van DaLat naar HCM om te wisselen voor tickets vanui Mui Ne naar HCM. Helaas is het niet mogelijk. Dan zitten we morgen maar extra lang in de bus. We eten heerlijk aan het strand. Het is gezellig! We gaan opnieuw vroeg naar bed. Deze dagen zijn toch wel vermoeiend. 

Het is dinsdag! De laatste dag van onze trip. Om 12:00 gaat onze bus naar DaLat. We ontbijten met een lekkere pannenkoek en gaan naar het strand. Anderhalf uur vermaken we ons met zwemmen en zonnen en gaan dan naar het hostel om uit te checken. Hierna lopen naar het touristenbureau voor de bus. Gelukkig zijn we de eersten. Hierdoor hebben we goede plekken. Dit is maar goed ook, want de mensen die hierna komen worden overal tussen gepropt. Er is zelfs een dame die op een kussentje op de vloer naast de chauffeur moet zitten.. Dan is 4 uur wel erg lang!

Rond 16:00 komen we aan in DaLat. Het regent dat het giet! We blijven even schuilen, maar halen dan een poncho om droog bij een restaurantje te komen. Dit lukt. We zien eruit als Jut en Jul maar zijn wel droog! Na een halfuurtje is het droog. We slenteren een beetje door het centrum en gaan dan op zoek naar wat te eten. Wat is Tripadvisor toch een uitvinding. We ontdekken een klein burgertentje. De Franse eigenaar is een schat van een man. De burgers zijn heerlijk! Hierna gaan we bij een ander restaurantje zitten voor een kopje thee en nog een glaasje rode wijn. We wachten tot het 22:30 is en we de bus in mogen. We vermaken ons uitstekend met twee meiden die aan de overkant van de straat een fotoshoot houden.Deze fotoshoot duurt zonder grappen 25 minuten!! 

Eindelijk is het tijd om naar de bus te gaan. Gelukkig gaat dit vlotter dan de heenweg. Om 22:50 rijden we weg. Ik slaap voor een uurtje en dan ben ik klaarwakker. Tuurlijk!! Het is ook niet dat ik morgen om 07:10 weer opgehaald word voor werk. Ik val tussendoor nog een keer in slaap voor een halfuur en dan ben ik wakker tot 03:30. Morgen wordt zwaar, dat is zeker! Om 05:15 zijn we eindelijk terug in Ho Chi Minh! Ik neem afscheid van Lena en bestel een scootertaxi. Doordat het nacht is, zijn deze twee keer zo duur.. Onderweg begint het natuurlijk keihard te regenen waardoor ik als een verzopen katje om 05:45 bij mijn appartement aankom. Over drie kwartier moet ik weer op. Ik pak een douche en ga op bed liggen maar kan de slaap niet vatten. Ik Facetime nog even met Ivo en sta dan op. 

Dit wordt een zware dag maar we gaan er het beste van maken! Misschien tussendoor een klein dutje op de wc?