Weekend nummer 3

Vrijdagavond zit ik op bed. Ik heb nog geen plannen, maar het is vrijdagavond! Ik stuur een berichtje naar Phuong. Ik heb haar vorige week vrijdag bij een beerpongtoernooi leren kennen. Ze had wel zin om wat te drinken, maar was nog bij een barbecue. 
Vijf minuutjes later stuurt ze een berichtje dat ik ook welkom ben! Ik ga op pad. Het is een gezellige avond. Klassiek moment als Phuong uitlegt wat voor vlees er op tafel staat 'fish, chicken, duck'. Superlekker! Na een tijdje gaan we naar de stad met Phuong, Sam (een Amerikaanse jongen) en zijn Chinese vriend. 
In de club gaan we lekker dansen. Het is supergezellig!

Zaterdag wordt mijn chill dag! Ik vertrek lekker naar het zwembad. Het parkje daar is zo rustig. Heerlijk om even te ontsnappen van de drukte in de stad. Onderweg naar het zwembad stop ik even bij een klein kledingzaakje. De rits van mijn enige korte spijkerbroek is vorige week kapot gegaan en ik wil kijken of ze hier vervangende exemplaren hebben. Een leuke korte broek vind ik niet, maar wel een mooie zwart wit gestreepte stoffen broek. 

Het zwembad sluit helaas al om 14:00 vandaag vanwege een feest in het park. Buiten het park komt er een meisje op me af dat vraagt of ik naar het centrum ga. Als ik antwoord in het Engels, vraagt ze of ik Nederlands ben. Dat hoor je blijkbaar heel goed. We besluiten samen nog een drankje te doen aan het water. Het is heel gezellig, maar helaas gaat ze dinsdag al weer terug naar Nederland. Jammer!
's Avonds ga ik met Lena naar een brug om de zonsondergang te bekijken. Deze is vandaag helaas niet heel spectaculair. Daarna gaan we twee scooters huren voor de trip van morgen. Na het eten gaan we naar huis. Morgen vroeg op! Het is een uitdaging om alleen met de scooter thuis te komen vanaf het drukke centrum, maar het lukt prima! Ik voel me een echte local als ik al toeterend over de drukke kruispunten sjees. 

Zondag staan we om 07:00 klaar om naar Nui Dinh Mountain te gaan. De groep bestaat uit Lena, twee Duitse collega's van haar en twee Amerikaanse meiden. Een van hen gaat bij mij achterop en navigeert naar de berg. We doen er precies 2,5 uur over. Helemaal prima! We stallen onze scooters en beginnen aan de klim. Boven schijnt een tempel te zijn waar je een fantastisch uitzicht over het land hebt. Het is gezellig en we praten over van alles en nog wat. Na 2 uur zijn we boven, maar er is nog steeds alleen maar bos. We kunnen niet naar een top met uitzicht en er is geen tempel te bekennen. We besluiten naar beneden te gaan. Misschien staan we op de verkeerde berg? We komen langs een huisje waar we het vragen. Ze herkennen de naam van de berg niet. Haha, hebben wij weer! Ze nodigen ons uit om in hun kleine tempeltje te komen kijken en bieden ons daarna wat te drinken en fruit aan. Het zijn zulke lieve mensen! Als we weer verder gaan, geven ze ons nog ieder een blikje cola mee. Echt heel vriendelijk. 

Een man uit het huis wijst ons hoe we moeten lopen naar de parkeerplaats. Het schijnt dat boven op de berg een Australische vliegtuigbasis is waar in 1966 is gevochten. Met de scooter schijn je gemakkelijk boven te komen. We komen er echter achter dat de weg die hij ons wijst, niet uitkomt bij de scooters. We zijn totaal de verkeerde richting op aan het lopen. Als we naar boven willen, is het een heel eind terug. We schakelen ons richtingsgevoel in en slaan een paadje in de richting waarvan we denken dat het de juiste is. Uiteindelijk komen we weer op het juiste pad. Gelukkig!! 

We besluiten niet meer naar boven te gaan. We zijn hongerig. We stappen weer op de scooters en eten onderweg wat. Op een gegeven moment hoor ik opeens KLIK en daarna gggghggggggg. Iets van mijn scooter schraapt over het wegdek. Als we het bekijken, zien we dat het een soort standaard is, wat met een touwtje vastgebonden zat. Lekker voertuigje, als dit soort dingen met touwtjes worden vastgemaakt. Gevaarlijk! Een local komt ons helpen met een ijzerdraadje. Het standaard zit weer goed vast. We vervolgen onze weg weer. 

Twee straten voordat we weer bij het verhuurbedrijf zijn, gaat mijn achterband lek. Waarom heb ik dit altijd? Lena en een van de Amerikaanse meiden gaan naar het bedrijf en vragen om hulp. Die komt er echter niet. De vrouw zegt dat ze niks van scooters af weet omdat ze een meisje is. We moeten het zelf maar oplossen. Achteraf had ik de lekke kapotte scooter gewoon naar binnen moeten duwen. Het had haar waarschijnlijk niet opgevallen. Maar goed, eerlijkheid duurt het langst. Een paar hatelijke opmerkingen later, duw ik de scooter naar een reparatiemannetje langs de weg. Binnen 10 minuutjes heeft hij de band geplakt. We leveren de scooter af bij het verhuur bedrijf en besluiten dan naar huis te gaan.

Het was weer een gezellig weekend! Zondag was een drukke dag, omdat mama en oma ook nog jarig waren! Lars heeft daarnaast de marathon gelopen waar ik supertrots op ben! Tot slot wilde ik eigenlijk ook nog Twente-Feyenoord kijken, maar dat werd hem echt niet meer. Vanavond ga ik even lekker helemaal niets doen!