Scooteravontuur en aardige Vietnamese mensen

Weekend! Via de Facebookgroep had ik wat meiden leren kennen die gisteren wilden gaan hiken. Helaas vielen er een aantal af, dus ik bleef alleen over met Magdalena uit Oostenrijk. We spraken af om naar de Giang Dien watervallen te gaan. Met de scooter. Veel mensen hadden ons verteld dat je niet persé een internationaal rijbewijs nodig hebt. Zelf reden ze al 2 jaar zonder. Oké! We gaan ervoor. 

Om half 11 staan we bij de Scooter Rental. Helaas moet je je paspoort als borg achterlaten en die hebben we niet bij ons. Magda gaat hem halen terwijl ik een koffietje drink. Hierna is het vlot geregeld. We krijgen een oude Hondascooter toegewezen. Ik begin met rijden. Nu wil ik jullie geen angst aanjagen, maar is misschien is het grappig om op Youtube eens 'Ho Chi Minh traffic' op te zoeken. Gelukkig kijkt iedereen hier goed uit. Het is wel chaos, maar een georganiseerde chaos. Er gebeuren hier amper ongelukken dus we hebben er vertrouwen in!

We gaan lekker op weg. Magda coördineert achterop de route. Bij het eerste stoplicht valt te scooter uit en start niet meer. We kijken vragend om ons heen en een vrouw wijst ons op de benzinetank. Leeg! Dit gaat dus al heel erg goed! Gelukkig is er een jongeman die ons helpt naar een vrouwtje die benzine verkoopt. We kopen een klein beetje en rijden naar een gasstation. Nu zijn we echt op weg! 

We gaan superlekker! Door de snelheid voelen we een koel windje. We snappen nu waarom iedereen hier met mondkapjes en lange broek en mouwen op de scooter zit. De lucht is hier zo vies! Als ik met mijn vinger over mijn gezicht strijk, zie ik allemaal roetdeeltjes op mijn vinger, ieeeew. 

Rond 14:00 komen we bij het park. Het is er superrustig en de lucht is heerlijk schoon! De watervallen zijn prachtig! We hebben dit wel verdiend. We chillen twee uurtjes in het park en stappen weer op de scooter. We snappen niet hoe het licht werkt en willen voor het donker terug zijn in HCM. Magda kiest de snelste weg via Google Maps en we vertrekken. Na een halfuurtje komen we erachter dat de snelste weg de autoroute betreft, waar scooters niet op mogen. Google geeft geen andere route aan. We switchen van plek, Magda rijdt en ik achterop. 
We besluiten zelf een weg te vinden via Maps. We rijden en rijden maar hebben geen idee hoelang die route is. Op een gegeven moment is het 17:45, nog steeds geen idee hoe het licht werkt en de benzinetank raakt aardig leeg. We zijn niet echter meer in de bewoonde wereld. 

'I'm starting to get a little bit worried now.' zeg ik tegen Magda. We besluiten terug te gaan. Zonder licht in een verlaten gebied lijkt ons niet het beste plan van de dag. We vragen de weg aan een man bij een school. We weten nu hoe we moeten rijden (denken we) maar nu moeten we nog benzine en licht hebben. We vragen het bij een huisje met twee vrouwtjes. Ze kunnen geen Engels, maar eentje stapt gelijk op haar scooter en rijdt voor ons uit. Zo lief! Als we bij het benzinestation zijn, wijst ze ons er nog wel op dat we ons licht aan moeten doen. 

Het mannetje van het benzinestation heeft uiteraard binnen twee seconden ons licht aan. Combinatie van knopjes. Tuurlijk. We voelden ons nog niet dom. Met een volle tank, een lege maag en licht op de scooter vervolgen we onze weg. We vragen regelmatig de weg, maar we komen er niet uit. De zesde aan wie we het vragen steekt zijn duim op en geeft aan dat we achter hem aan kunnen rijden. Na een halfuurtje komen we bij hetzelfde punt als twee uur geleden. De autoweg waar geen scooters op mogen. Zucht zucht. We vragen nog maar een paar keer de weg en iedereen wijst ons rechtdoor; de richting van de watervallen waar we vandaan kwamen. Ja hoor, daar zijn de borden met HCM. We zijn gewoon compleet de andere kant op gereden. Google Maps, you are the best! Uiteindelijk zijn we rond 20:30 in de stad. We zijn kapot!

We leveren de scooter in en gaan op zoek naar voedsel. We vinden een Italiaans restaurantje midden in de uitgaansstraat van HCM. Met op de achtergrond de harde muziek die uit de clubs dendert, eten we onze welverdiende pizza. We spreken af om de volgende dag uit te rusten bij het zwembad.

Wat een avontuur! Het was een supergezellige dag, maar ik was erg blij toen ik de roetlaag van mij af kon wassen (gaat met hamer en beitel heel makkelijk) en naar bed kon gaan. We hebben ervan geleerd en weten dat we de volgende keer de route goed moeten checken, net als de benzine en de lampen. 

Voor jullie een fijne Pasen! Liefs!

(voor de wijsneuzen: nee we konden niet het icoontje fiets of scooter aanklikken in Google Maps)